Wat gebeurt er als je je aanmeldt bij Humanitas Twente?

Je merkt dat je een steuntje in de rug nodig hebt, welke stappen neem je dan? Vivian weet dat uit ervaring en vertelt welke stappen zij heeft gezet!

Herkennen dat je ergens tegenaan loopt.
Vivian: “Bij mij ging het vooral om dingen die te maken hebben met ADHD. Ik liep bijvoorbeeld vast met de planning voor school, en ook m’n financiën had ik niet helemaal op de rit. Ik zat gewoon niet goed in m’n vel. Had veel last van paniekaanvallen en vond het moeilijk om te communiceren hoe ik me voelde. Ik kreeg op dat moment al therapie, dat ging vooral over angst en traumaverwerking. En dat was heel goed, maar daar helpen ze je niet met je planning of geldzaken. Dus ik merkte dat ik daar iets anders voor nodig had.”  

Contact opnemen met Humanitas.
“Ik hoorde dat ik bij de gemeente kon vragen om persoonlijke begeleiding. Daar werd ik verwezen naar een wijkteam waar ze zeiden dat ik begeleiding kon krijgen van een professional of van een vrijwilliger. En ik dacht: voor veel dingen waar ik tegenaan loop heb ik niet per se een professional nodig. Bovendien had ik toen al therapie. Wat ze vertelden over Humanitas klonk wel goed, dus toen heb ik contact opgenomen.”

Kennismaken met Humanitas.
“Nadat ik contact had opgenomen met Humanitas kwam er een coördinator langs van de organisatie. We zaten gewoon chill op mijn balkon en ze legde me uit wat er mogelijk was. Ze vroeg waar ik behoefte aan had, waar ik mee zat en waar ik hulp bij kon gebruiken. Het werd fijn uitgelegd en na de tijd kreeg ik ook een overzicht van wat we hadden besproken en dat klopte. Dus dat was allemaal heel duidelijk.”

Kennismaken met een vrijwilliger.
“Humanitas had al snel een vrijwilliger gevonden,” vertelt Vivian. “Toen ik Maureen voor het eerst ontmoette was er meteen een klik. We hadden dezelfde humor en veel dezelfde interesses. We gingen met bepaalde dingen aan de slag, maar ze was er vooral om te praten. Daar heb ik het meest aan gehad; om elke week even een moment te hebben waarop ik mijn verhaal kon vertellen.” 

Samen werken aan je doelen.
“Ik was heel ambitieus, mijn doelen waren best groot. Uiteindelijk hebben we vooral gewerkt aan planning en financiën, en veel gepraat. Ik maakte bijvoorbeeld een overzicht van waar ik geld aan uitgaf in een week, waardoor ik me meer bewust was van m’n financiën. Of ik ging bijhouden hoeveel tijd ik aan iets besteedde, wat hielp met m’n planning. Maar het belangrijkste was dat ik elke week m’n verhaal kwijt kon bij Maureen. Dat was het afgelopen jaar heel fijn.”

Terugkijken en afronden.
“Samen met iemand van Humanitas hadden we een evaluatie. Daar vond ik het best lastig om te vertellen wat waar invloed op had gehad. Want het afgelopen jaar had ik een combinatie van therapie, een beter huis en het contact met Maureen. Maar dat het nu een stuk beter gaat, dat is wel duidelijk. Ook nu ik het zonder het wekelijkse contact met Maureen moet doen. Ik heb nog steeds therapie en kan m’n verhaal nu kwijt bij mijn huisgenoten, bijvoorbeeld. Ik heb onder andere geleerd om beter te communiceren over wat ik voel.”

Vertellen aan anderen.
“Ik ben een open boek. Iedereen om me heen wist wel dat ik steun kreeg van Humanitas. En nu vertel ik het ook nog vaak. Als ik iemand tegenkom die worstelt met ADHD of tegen andere dingen aanloopt, dan denk ik snel aan Humanitas. En dan zeg ik dat ook wel; ik denk dat jij hier iets aan zou kunnen hebben, Google eens op Humanitas Twente.”

Heb jij, net als Vivian, even een steuntje in je rug nodig? Of je nou al therapie volgt of niet, onze vrijwilligers kunnen je verder helpen. Ze lopen een tijdje met je mee zodat je zelf weer verder kunt. Neem gerust eens contact op!